τὰς ἐντὸς κακότητας

κακότης, ητος, ἡ, Schlechtigkeit, Untüchtigkeit, Unbrauchbarkeit zu Etwas, bei Kriegern Feigheit; Il. 2, 368. 15, 721 Od. 24, 455; καὶ δειλία Thuc. 5, 100; sittliche Schlechtigkeit, Nichtswürdigkeit, Frevel, Il. 3, 366; Ggstz ἀρετή Hes. O. 285; πῶς με κελεύεις κακότητ' ἀσκεῖν Aesch. Prom. 1068; τὰς ἐντὸς κακότητας, die inneren Fehler, Plat. Ax. 366 a; συμφορὰν ἄνευ κακότητος καὶ αἰσχύνης γί. νεσϑαι Antiph. 6, 1. – Häufig = κακόν, Unglück, Leiden, bei Hom. oft, bes. Kriegsnoth, Il. 11, 382. 12, 332; αἶψα γὰρ ἐν κακότητι βροτοὶ καταγηράσκουσιν Hom. Odyss. 19, 360 Hes. O. 93; ἐς κακότατα βαλεῖν τινα Pind. P. 2, 35; ἤνεγκον κακότητα Soph. O. C. 525, wie El. 228; Her. 2, 128.